Tom Boonen pikt de draad weer op, maar de schaduw van Wouter Weylandt hangt ook boven hem. In Het Nieuwsblad vertelt Boonen over de emotionele roetsjbaan van de voorbije twee weken. "Ik verloor mijn eerste échte koersvriend."

Tom Boonen snijdt net als Philippe Gilbert het tweede deel van zijn seizoen aan in de Ronde van België. Die gaat vandaag van start. Na een hoogtestage in Frankrijk is Boonen klaar om de draad op te pikken. "Maar Weylandt houdt me nog bezig", zegt hij er meteen bij.

"Ik had geluk dat ik die bewuste maandag op mijn berg in Frankrijk zat. Op zulke momenten ben ik niet graag onder de mensen. Ik praat niet makkelijk over mijn gevoelens."

Boonen was op dat moment met Iljo Keisse, een boezemvriend van Weylandt, in Frankrijk. "We hadden net zes uur getraind. Ik was aan het douchen toen Iljo de kamer invloog. Hij zei dat Wouter zwaar gevallen was."

"Iljo vertrok de dag erna. Ik bleef een week lang in Font-Romeu als enige renner. Ik had tijd om het te plaatsen. Pas vorige week dinsdag, een dag voor de begrafenis, kreeg ik mijn echte krak. Het was alsof ik met een ei in mijn broek zat. Ik wist niet welke kant ik uit moest."

"Wouter was de allereerste échte koersvriend die ik verloor. Ik zag hem ook buiten de koers. Zo heb ik er maar vier of vijf. Gasten waar ik iets mee ga eten of drinken. Ik deelde samen met Wouter zeven jaar lief en leed. We beleefden we alle hoogtes en laagtes."

Na de begrafenis viel een last van Boonens schouders. "We zijn toen allemaal samen gaan eten, de kliek van vroeger: Hulsmans, Cretskens, De Jongh, Knaven, Wynants... Die waar het echt om draait."

"Na een tijdje zaten we te lachen bij de herinneringen aan Wouter. Sindsdien kan ik over hem babbelen. En daar ben ik blij om. Het ergste wat er bestaat, is zwijgen over iemand die weg is."

"Het zal heel moeilijk zijn om 2011 nog te doen slagen met Wouter als schaduw. Al zou ik wel graag een ritje in de Ronde van België winnen. Want het is al een tijdje geleden", besluit Boonen.

sporza.be



Misschien ook interessant: