30-03-2018 09:38:03

Gert Jakobs (Emmen, 29 april 1964) kon hard schaatsen en fietsen. Gloepens hard zeggen ze daar in Drenthe. Op de schaats won hij 5 marathons en hij deed een aantal jaren in de winter mee aan het kampioenschap schaatsen en in de zomer op de fiets. Uiteindelijk koos Gert voor de fiets. Hij had een grote motor en daarmee kon hij iedereen in het peloton pijn doen, ook als je in zijn wiel zat. Gert had daarbij een probleem: het leek wel of hij de motor alleen helemaal aan of uit kon zetten, een middenweg was er niet. Bij de amateurs reed hij vaak in de aanval om het peloton los te trekken en daarmee won hij ook mooie wedstrijden. Klassiekers als de Ronde van Limburg, Groningen, de Omloop van de Braakman en een etappe in Olympia's Ronde van Nederland. Hij ging met Erik Breukink, Maarten Ducrot en Jos Alberts naar de Olympische Spelen 1984 voor de 100 kilometer ploegentijdrit. Dit was echt een Gert Jakobs onderdeel: een kleine twee uur bloedspugen en alles geven wat er in je zit. Als de KNWU had geïnvesteerd in tijdritfietsen en kleding dat had er wellicht goud in gezeten maar nu misten ze op 10 seconden het podium. Daarna werd Gert beroepsrenner. Na een klein begin bij Verandalux en Skala ging hij naar Superconfex en PDM. Hij reed vaak in dienst van anderen. De sprint aantrekken voor Van Poppel en Breukink goed afzetten tot aan de finale. Gert was daarbij vaak in beeld omdat hij hierin de sterkste was en zorgde dat zijn kopman ging winnen. In anderen laten winnen was hij heel goed maar hij vergat daarbij soms zichzelf. Als de prijzen werden verdeeld was Gert vaak uitgepierd. Hij won etappes in de Ronde van Denemarken en Aragon. Verder criteriums in Lutlommel, Surhuisterveen, Aalsmeer, Oostvoorne en nog een handvol, veel te weinig voor een renner van zijn kaliber. Wielrennen is niet altijd eerlijk. Daar maakte Gert kennis mee toen een profcontract bij Festina ondanks een akkoord toch niet werd verlengd. Gert zat zonder ploeg en alles wat in het wielrennen wel leek te werken leek nu in het gewone leven niet te werken. Hij donderde in het beruchte zwarte gat. Hij ging door een diep dal en verloor bijna alles in zijn leven. Gert had leren afzien en dat was zijn redding. Op zijn koersmentaliteit klom hij zelf uit het dal. Een reis die is beschreven in zijn biografie Meesterknecht. Dit ligt al weer enige tijd achter hem. Tegenwoordig kennen we Gert vooral als die enthousiaste presentator. We zien hem bij wielerevenementen, aan tafel bij Tour du Jour en andere evenementen. Verder verzorgt hij bedrijfspresentaties en fietsclinics. Alles wat hij doet dat doet hij met meer dan 100% want Gert heeft nog steeds een knop die alleen maar aan of uit kan. Een mooie kerel, derrrannn met Gert Jakobs.

Velo Retro