Memo(s)

5 maart 1989: "Hij heeft niet alleen de benen, maar ook het hoofd om renner te worden”, stelde men over Serge Baguet. De 19-jarige amateur uit Geraardsbergen speelde het spel slim op weg naar Opwijk. Hij zat mee in een kopgroep van elf, hield zich afzijdig wat demarrages betreft en wachtte zijn slag af. Die kwam er in de slotronde.

Serge Baguet was voor Brussel-Opwijk zeker geen onbekende in het wielerpeloton. Iedereen herinnerde zich nog ongetwijfeld het nationaal kampioenschap voor nieuwelingen in 1986 in Momignies. Baguet en Limburger Wilfried Nelissen moesten toen in een spurt over één kilometer uitmaken wie de driekleur kreeg omgord. Nelissen haalde toen z’n slag thuis.

Wekenlang deed de hetze daarover stof opwaaien. "Nelissen en ik, echte vrienden zullen we wel nooit worden. Na dat kampioenschap is er altijd wat blijven knagen." Na dat verloren kampioenschap was Serge Baguet de overwinningen echter blijven opstapelen. Erg gemakkelijk ging het allemaal. "Ik had bij de juniores niet veel meer te leren", luidde het. "Daarom dat ik op 15 mei vervroegd ben overgestapt naar de amateurs. Een zware opgave, dat wel. Daarom ook dat ik de schoolboeken heb opzij gezet. Ik concentreer me sedertdien volledig op het fietsen. Zelfs de gitaar, mijn andere passie, verzeilt meer en meer in de vergeethoek. Muziek blijft echter belangrijk. Als ik wat onder stress sta, is 'rock and roll' de rustbrenger."

Hoe moest het nu verder met Serge Baguet vroeg men zich af. "Ik zou natuurlijk graag prof worden, zoals pa Roger. Die reed ooit nog in dienst van Rik Van Looy. Een ticket voor de nationale ploeg was de eerste stap in de goed richting, mijn zege nu in Brussel-Opwijk de tweede. Ik geef mezelf nog twee seizoenen respijt. Komt er dan een lonend voorstel op tafel, dan zal ik niet lang aarzelen."

1990 begon goed voor Baguet. Hij won de sterrit in Horebeke. Na de Giro delle Regioni, waarin hij zeer sterk presteerde (een top-tien-plaats in het eindklassement), werd hij derde in de sterrit in Voorde. Baguet was niet echt ontgoocheld, want het hoofddoel was de Ronde van Vlaanderen een week later.

Het liep echter mis voor de 20-jarige Lierdenaar. "Nog voor halfkoers wist ik dat het mijn beste dag niet zou worden. Wellicht speelde de warmte in mijn nadeel. Hoe dan ook, ik presteerde ondermaats en miste de kracht om in de finale mee op te rukken in het spoor van de betere renners." Op het einde van het seizoen, als voorbereiding op het wereldkampioenschap in het Japanse Utsunomiya, reed Baguet de GP Wilhelm Tell. Hij presteerde er zeer goed en won de vijfde etappe tussen Basel en Rothenburg. Aan het eind van een snelle etappe counterde hij een een uitval van de Zwitserse prof Hans Haltiner en weerstond ook aan een forse terugkeer van Laurent Dufaux, ex-Zwitsers kampioen bij de amateurs. Baguet eindigde 34e in het eindklassement op zowat twaalf minuten van eindwinnaar Roland Meier.

In zijn eerste jaar bij de profs reed Baguet de pannen van het dak in de Ronde van het Baskenland. "Hij reed zijn beste koers uit zijn profcarrière", aldus Lotto-ploegleider Jef Braeckevelt. "In volle finale moest hij twee keer van de fiets wegens bandbreuk. Samen met Duclos-Lasalle slaagde hij er in om terug te keren bij de grope waarin de ploegmaats van Chapucci en Rominger voluit gingen. Vooral Serge liet een sterke indruk. Jammer dat die prestatie slechts beloond werd met een dertiende plaats."
Tom Vandenbussche

---