Memo(s)

Reed als amateur bij een Franse ploeg in St-Etienne. Als prof brak hij in 1999 door bij Casino. Hij won achtereenvolgens de Ronde van Valencia, de Dauphiné Libéré (+ritwinst) en twee etappes in de Midi Libre, waaronder de rit met de korte maar zeer steile slotklim naar Mende.


In de Tour verwachtte men veel van de toen 26-jarige kazak uit Petropawlowsk, maar na een sterk begin, zakte hij door het ijs in de lange tijdrit in en rond Metz en de bergetappes. In de etappe naar St-Etienne (hoe kan het ook anders) wou Vinokourov zich bewijzen met ritwinst, maar Ludo Dierckxsens was hem te vlug af tijdens de beklimming van de Croix-de-Chabouret (2e categorie).

In 2000 reed Vinkourov een fantastisch jaar. In de Tour werd hij in de spurt voor ritwinst maar net geklopt door de intrinsiek snellere Italiaan Salvatore Commesso. In de Vuelta was het dan toch raak voor de Telekom-renner. In de lastige etappe naar Ciudad Rodrigo, over vier cols waaronder de Alto Portillo (1e categorie), waren Roberto Laiseka en José Vicente Garcia Acosta ontsnapt. Vinkourov was in de achtervolging gegaan, maar het leek te zullen eindigen op een sprint met twee voor de ritzege. Laiseka en Garcia Acosta beslisten daar anders over. Zij maakten teveel ruzie en zo kon Vinkourov de bloemen voor de ritzege gaan afhalen op het podium.

Na de Vuelta reed Alexander de Olympische wegrit in Sydney als kopman van de ploeg uit Kazachstan. Hij ontgoochelde niet. Hij was samen met Andreas Klöden de enige die Jan Ulrich kon volgen na diens splijtende demarrage op de laatste klim van de wedstrijd. Vinkourov zat echter gevangen in het ploegenspel (alledrie gehuisvest bij Telekom) en zo mocht Ulrich wegrijden van zijn twee ploegmaten. Vinokourov werd wel nog tweede maar gelukkig was hij daarmee zeker niet.

In 2001 moest de Kazak voor de tweede maal op rij een Tour de France volledig in dienst van de absloute kopman Jan Ulrich rijden. Desondanks haalde Vinokourov nogmaals top-twintig in de eindstand.
Tom Vandenbussche

---